Σάββατο 11 Ιουλίου 2020

Για να γίνω...Άνθρωπος






 Περίληψη: Σὲ ἕνα κόσμο ποὺ κινεῖται μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα καὶ μετασχηματίζεται μὲ σταθεροὺς ρυθμούς, ἀπαιτεῖται τακτικὸς ἐπαναπροσδιορισμὸς τῆς θέσης μας στὴ κοσμικὴ ἁλυσίδα. Ἡ ἰσοτιμία τῶν ὄντων καὶ ὁ σεβασμὸς προς τόν πλανήτη -κόσμημα εἶναι ἀπαράβατη προϋπόθεση γιὰ νὰ διασφαλιστεῖ ἡ ἁρμονικὴ μας συνύπαρξη. Δυστυχῶς ὅμως αὐτὸς ὁ σεβασμὸς δὲν εἶναι δεδομένος... Ἡ ἀνθρώπινη ἀλαζονεία παραβλέπει τὴν ὑπόλοιπη ζῶσα φύση καὶ διαρρηγνύει τὴν ἄρρηκτη νομοτελειακὴ μας σχέση. Μοιάζει ἀναπόφευκτη ἡ Νέμεσις ποὺ ὅπως ἀποδεικνύεται δὲν εἶναι ἐπιβολὴ ἀλλὰ ἐπιλογὴ... Ἀπαιτεῖται ἑπομένως ἄμεση ἐπαναφορὰ καὶ ἡ βοήθεια ἴσως κάποιου «Συνοδοιπόρου» νὰ ἀφυπνίσει, πρὶν εἶναι πολὺ ἀργά, τόν ἀνθρώπινο νοῦ, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ξαναβρεὶ τὸν ἑαυτὸ του καὶ νὰ ξαναγίνει... Ἄνθρωπος! ...Συνοδοιπόρος: Ὑπάρχω ἐγώ ἀλλὰ πρέπει νὰ χαμηλώσεις ἀρκετὰ το βλέμμα σου. Διόσκουρος: Μὰ ποιὸς μιλάει;;; Συνοδ.: Ἐγώ.Ἐδῶ κάτω,χαμηλὰ... Διοσκ.: Ἕνα περιστέρι;;;Ἄλλο πάλι καὶ τοῦτο! Συνοδ.: Τόση μεγάλη ἔκπληξη σου προκαλεῖ; Κάθε μέρα ἐπικοινωνεῖ μαζὶ σας ἡ φύση, τὰ ζῶα, τὰ πτηνὰ ἀλλὰ ἐσεῖς κωφεύετε. Δὲν χαμηλώνετε το βλέμμα σας. Διὸσκ.: Ποιοὶ ''ἐμεῖς''; Συνοδ.: Ἐσεῖς, οἱ ἄνθρωποι...