Υπόλογες σκέψεις & ακηδεμόνευτες ερμηνείες
Τα ζάρια της εἱμαρμένης γλιστρούν στη μπαρπουτιέρα της ζωῆς…
''...Πάντα
γοητευόμουν ἀπ’τα ολιγόλεξα στιχάκια πού συμπυκνώνουν ἀριστουργηματικά το νόημά
τους, κι έτσι έδωσα στους στοχασμούς μου
τη μορφή γνωμικών. Χρησιμοποιήθηκαν μάλιστα ὡς τίτλοι κεφαλαίων για να ἀποτελέσουν
μαζί με τις ἑρμηνεῖες τους τα ψηφιδωτά αὐτῆς της συγγραφικῆς ψηφίδας.
Ὡστόσο
ἀρκετοί στέκονται ἐπιφυλακτικά σέ κωδικοποιημένα ἠθικοπλαστικά καί νομοτελειακά
κρυπτόλεξα. Ὅσο κι ἄν τα γνωμικά θεωροῦνται
ἀπόσταγμα ἑμπειρικής γνώσης, ἡ γενίκευση καί ἡ ἀπολυτότητα ἐλλοχεύουν κινδύνους μονομέρειας καί ἀποκλεισμοῦ.
Ἑὐλόγως
ἑπομένως προκύπτουν ἐρωτήματα πού χρήζουν ἀπαντήσεων.
«Ἀπαιτοῦνται διευκρινίσεις γιά την
πληρέστερη ἑρμηνεία τους;», «Μποροῦν νά ἀποτελέσουν το ἄλλοθι τῶν συμπεριφορῶν
μας;», «Εἶναι φάροι πού προειδοποιοῦν ἀπό γκρεμοτσακίσματα;», «Ἑξαρτάται η
ορθότητά τους ἀπό το μορφωτικό ἐπίπεδο του γεννήτορά τους;»
Αὐτά
καί ἄλλα πολλά ἐνδόμυχα ἐρωτήματα προκύπτουν ἀπ΄τις ἔξυπνες φράσεις πού ἐπικαλούμαστε
συχνά-πυκνά στη καθημερινότητά μας. Ἑυλόγως λοιπόν θα τεθούν ἀπέναντι και στα
δικά μου γνωμικά-σκέψεις, ἀφού το βιβλίο είναι μια ἀκόμα συγγραφική
διαβούλευση.
Ἔχω την αἴσθηση ὅμως πώς οἱ ἀπαντήσεις μοιάζουν μέ την πρωινή ὑγρασία στά φύλλα των δέντρων. Χάντρες κρυστάλλινες πού ἀδυνατεῖς νά ξεχωρίσεις ἄν εἶναι δροσοσταλίδες ἤ στάλες βροχῆς. Σκέφτομαι λοιπόν να κινήσω το συγγραφικό ταξίδι χωρίς προαπαιτούμενα και αναζήτηση λύσεων. Θά προσκαλέσω μονάχα δαιμόνιους συνταξιδιῶτες νά ἀπολαύσουμε το ταξίδι μέσα ἀπό συνθέσεις καί ἀντιθέσεις. Μοναδικός προορισμός θα είναι η παραγόμενη σκέψη''.
Απόσπασμα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου