Γεύσεις ζωής

‘’...Σήκωσε το κρυστάλλινο ποτήρι καί χαιρέτησε την τρεμάμενη φλόγα του λευκοῦ κεριοῦ. Το ἀπόσταγμα της ἀμπέλου γλίστρησε μέσα του σκορπίζοντας μιά γλυκιά ἡδονή στίς αἰσθήσεις του. Στόν καμβά της σιωπῆς μιά πινελιά ἀπό βιολιά βγαλμένα ἀπό χαμηλόφωνο ἠχεῖο χάιδευε τ'αὐτιά του.Κοίταξε το κρασί καθώς ἰσορροποῦσε στόν πάτο του ποτηριοῦ. Ἔκλεισε τα μάτια καί ταξίδεψε ὅπως το κρασί πού ἰσορροποῦσε. Μιά στό παρελθόν ,μιά στό παρών...Γεύσεις ζωῆς πολλές γέμιζαν το ἀμπάρι της θύμησης του. Θαρρεῖς πώς ἔψαχνε ὁλόκληρη ζωή γιά νά γευτεῖ την καλύτερη. Ἕνας ἀγώνας ἄτυπος , ἀσυναίσθητος , που ὅμως προσδιόριζε την ἀναζήτηση της ἰδανικῆς γεύσης. Μήπως κορεσμός καί ἀνικανότητα ἐκτίμησης; Θά κέρδιζε ἄραγε ποτέ σ΄αὐτόν τον ἀγώνα; Σκέψεις βαθιές, σκοτεινές ,ἀναπάντητες...Ἕνας ἀγώνας διαρκής...Περίεργο,μά την ἀλήθεια,ἀλλά μέσα ἀπ'΄την φλόγα του κεριοῦ παίρνει ἀπαντήσεις. Μιά λέξη του ἔρχεται νά ψελλίσει στά χείλη του καθώς το ἀπόσταγμα της προσπάθειας του εἶναι σάν το κόκκινο γλυκό κρασί στό κρυστάλλινο ποτήρι του...Τώρα πιά…ξέρει…''